Weekopdracht af

Week opdracht van mijn 2 dekens is ook af.
Lees hier over de deken 

Ruzie met de naaimachine

Zo ff hier afreageren, pfff echt ontzettende ruzie met de naaimachine, dat kreng doet maar niet wat ik wil. Draadspanning controle, naald dikte controle, spoeltje gecontroleerd, steek gecontroleerd het klopt allemaal en toch doet de draad uit het spoeltje niet goed naaien. Tja en dan word ik ongeduldig en ook agressief op zo'n apparaat. Naaien is dus echt niet mijn ding en snap nooit waarom iets niet werkt. Erger is nog wanneer ik mijn moeder vraag, die kijkt en hup het werkt. Grrr waarom???
Moet dus wat anders verzinnen voor mijn project waar ik mee bezig was en daar baal ik flink van.








Zit er toch zwaar erover te denken om dat rot apparaat gewoon de deur uit te doen. Kan me beter bij haken en breien houden dat gaat me tenminste
beter af en levert geen stress op

Eerst maar een kop koffie en dan zien we wel weer verder hoe ik het ga aanpakken pff Niet mijn dag dus

Slechte huisvrouw

Ik merk sinds ik het haken hebt ontdekt dat ik een hele slechte huisvrouw ben geworden. Was er al geen ster in maar wat gedaan moest worden deed ik wel. Nu merk ik dat ik alles uitstel en dan ineens maar alles tegelijk doe zodat het weer klaar is.
Voorheen bakte ik ook met regelmaat zelf koekjes voor de hond (verdragen ze beter en stukken gezonder) dit had ik dus alweer 2 weken niet gedaan en had zelfs al in de winkel een pak hondenkoeken gekocht. En toch merkte ik aan de honden dat ze hier niet echt blij mee waren.
Vandaag wel gehaakt maar voelde me zo schuldig dat ik zonet de keuken maar ingedoken ben en heb gehakt, vlees en groente eruit gehaald. Nu staat het dan heerlijk te drogen op de veranda. Dus vanavond krijgen ze weer een heerlijk eigen gemaakt koekje wat zullen de dames smullen.

En ik kan dan weer lekker bezig met het haken (zie andere blog) en voel me dan stukken minder schuldig.

                              Vlees en gehakt voor de honden

De droger voor het vlees

Verandering op het blog

Om het een beetje overzichtelijk te houden heb ik 2 nieuwe blogs gemaakt. Eentje met al mijn brei en haakwerken en eentje met mijn recepten. Zo om dit blog overzichtelijk te houden en dat niet alle berichtjes verdwijnen en door elkaar staan. Dus bovenaan de pagina staan de links van mijn andere blogs, hopelijk dat het zo makkelijker is.

Samen dansen uit het leven stappen

Dit artikel kwam ik tegen op het internet. Ik schrok eerst van de titel maar na het opmerkelijke verhaal van dit echtpaar te hebben gelezen kan ik er alleen respect voor hebben. Wat een moedige mensen. Jarenlang samen geweest en deelde leef en leed, het laatste wat ze wilden is wegkwijnen in een verzorgingstehuis of doordat 1 van beide zo hard achteruit zou gaan dat ze gescheiden werden omdat je tegenwoordig niet meer als echtpaar samen in een tehuis mag zitten  wanneer 1 nog gezond is van lichaam en geest. (en zelfs de afstand word niet na gekeken als 1 van partners in een tehuis moet wonen)

Nee ze kozen ervoor om nu ze nog beide gezond waren met hun volle verstand uit het leven te stappen maar dan wel op hun manier, Wat een moedige mensen. Nee geen tehuis voor hun en gelijk hebben ze. Waarom kiezen voor een laatste station wat word weg bezuinigd door dit kabinet. Er is geen tijd meer voor menselijk aandacht. Er is alleen tijd voor pure basiszorg, want de verzorgende staat er alleen voor omdat steeds meer collega's ontslagen worden door de bezuinigingen. Dus waarom zou je als echtpaar dan kiezen voor een pyamadag, of voor 1 a 2x per week een badbeurt. Hebben onze ouderen hier nu zo keihard voor gevochten na de oorlog? Er word wel eens gekscherend gezegd van in de bajes hebben ze het beter maar het is echt zo. Daar word je wel elke dag gedoucht, gelucht (nee ouderen niet, die mogen blij zijn wanneer familie of vrijwilligers 1x in de week met ze na buiten gaan) en hebben verder nog alle gemakken als sportzalen, creativiteitslokalen enz.

Ik snap dit echtpaar wel. Samen gaan, niemand blijft achter met verdriet en een stel geweldige kinderen die ze steunen en er begrip voor hebben. Prettig geregeld allemaal, waardevol afscheid met een lach en traan, en geen partner die alleen achterblijft met herinneringen aan vroeger en verder maar alleen zit omdat iedereen te druk is met zichzelf. Ze hebben heel bewust met hun volle verstand hiervoor gekozen.
Chapeau

Lees hier het verhaal